எச்சரிக்கை: நாட்டுப்புறக் கதைகளுக்கு கீழே உள்ள ஸ்பாய்லர்கள்!
HBO இன் திகில் ஆந்தாலஜி தொடரான நாட்டுப்புறவியல், ஆசிய மூடநம்பிக்கைகளையும் தேசிய நாட்டுப்புற புராணங்களையும் ஆராய்கிறது - மேலும் ஒவ்வொரு திகில் பிரிவின் முடிவுகளும் முன்பு இருந்ததைப் போலவே குழப்பமானவை. இந்தோனேசியா, ஜப்பான், கொரியா, மலேசியா, சிங்கப்பூர் மற்றும் தாய்லாந்து ஆகிய நாடுகளைச் சேர்ந்த ஒவ்வொரு அம்ச இயக்குநர்களையும் HBO ஆசியாவால் உருவாக்கப்பட்டது.
நாட்டுப்புறக் கதைகளின் கூட்டு நடிகர்கள் மற்றும் குழுவினர் மேற்கத்திய பார்வையாளர்களுக்கு அநேகமாக அறிமுகமில்லாதவர்களாக இருந்தாலும், பார்வையாளர்களை கதைகளுடன் ஈடுபடுத்தவும், மேற்கூறிய ஒவ்வொரு நாடுகளையும் பாதிக்கும் மூடநம்பிக்கைகள் உள்ளிட்ட கருத்தியல் இணைப்புகளைப் புரிந்து கொள்ளவும் இது உதவுகிறது.
தொடர்புடையது: நாட்டுப்புற விமர்சனம்: HBO ஆசியா அதன் திகில் தொகுப்பை அமெரிக்காவிற்கு கொண்டு வருகிறது
கடந்த சில மாதங்களாக, நாட்டுப்புறவியல் பிரிவுகள் பல்வேறு திரைப்பட விழாக்களில் திரையிடப்பட்டன, இப்போது, HBO சந்தாதாரர்கள் திகில் தொகுப்பை ஒரே நேரத்தில் அனுபவிக்க முடியும். இது காதல், விசுவாசம் அல்லது முழுமையான பைத்தியக்காரத்தனமாக இருந்தாலும், நாட்டுப்புறக் கதைகளின் ஆறு முடிவுகளின் அடிப்படை கருப்பொருள்கள் மற்றும் அர்த்தங்கள் இங்கே.
- இந்த பக்கம்: ஒரு தாயின் காதல் & டாடாமி
- பக்கம் 2: யாரும் & பாப்
- பக்கம் 3: டொயோல் & மோங்டால்
ஒரு தாய் அன்பு: கர்மாவின் இருண்ட பக்கம்
இயக்குனர் ஜோகோ அன்வாரின் இந்தோனேசிய கதை - "ஒரு தாயின் காதல்" உடன் நாட்டுப்புறவியல் தொடங்குகிறது. மார்னி (மரிசா அனிதா) என்ற தாய் ஒரு வெற்று மாளிகையில் மூன்று நாள் வேலைக்கு வந்து, தனது இளம் மகன் ஜோடி (முசாக்கி ராம்தான்) உடன் அழைத்து வருகிறார். மார்னி பின்னர் அறையில் பட்டினி கிடந்த குழந்தைகள் நிறைந்த ஒரு அறையைக் கண்டுபிடித்து, காவல்துறையினர் குழந்தைகளை அவர்களது குடும்பங்களுக்குத் திருப்பி விடுகிறார்கள். பின்னர், மார்னி நிதி ரீதியாகவும், ஜோடியின் நடத்தையுடனும் தொடர்ந்து போராடுகிறார். இதற்கிடையில், தொலைக்காட்சியில் ஒரு நபர் "அட்டிக் குழந்தைகள்" "வீவ்" என்பவரால் எடுக்கப்பட்டது என்று கூறுகிறார் - இது வீடுகளை விட்டு வெளியேற விரும்பும் அன்பற்ற குழந்தைகளை அழைத்துச் செல்லும் ஒரு நிறுவனம். முடிவில், மார்னி, வீ தனது எண்ணங்களை கையாண்டிருப்பதை உணர்ந்தார், இதனால் ஜோடியை நேசிப்பதில்லை என்று உணரும்போது அவளது புத்திசாலித்தனத்தை கேள்விக்குள்ளாக்கியது. ஒரு மனநல வார்டில் சிறிது காலம் தங்கியபின், மார்னி மாளிகையின் அறைக்குத் திரும்பி, காணாமல் போன தனது மகனைக் கண்டுபிடித்தார்.அவள் பயப்படாமல், ஈடுபடத் தயாராக உள்ளாள். நாங்கள் நெருங்குகிறோம், ஆனால் தாக்குவதில்லை. மாறாக, ஆவி தாயையும் மகனையும் அரவணைக்கத் தோன்றுகிறது.
நாட்டுப்புறக் கதைகளின் “ஒரு தாயின் அன்பு” குடும்பக் காதல் மற்றும் ஒரு குழந்தையை இழந்த வேதனையைப் பற்றி ஒரு அறிக்கையை வெளியிட உளவியல் திகில் பயன்படுத்துகிறது. வியத்தகு நோக்கங்களுக்காக, தொனியை அமைப்பதற்கு இயக்குனர் அருவருப்பான காட்சிகளைப் பயன்படுத்துகிறார். மார்னி “அட்டிக் குழந்தைகள்” என்பதைக் கண்டறிந்ததும், மனித மலம் தரையில் பரவுகிறது. பின்னர், ஒரு பாதிக்கப்பட்ட மனிதனின் வெளியேற்றத்தை அவர்களின் அன்றாட உணவாக வெளிப்படுத்துகிறது. பிரிவின் முடிவானது மாற்று முன்னோக்குகளைக் காண்பிப்பதற்காக முந்தைய காட்சிகளை மறுபரிசீலனை செய்கிறது, இதனால் மார்னி ஒரு பேரழிவுகரமான இழப்பிலிருந்து மீள முயற்சிப்பதாகத் தெரிகிறது. ஆச்சரியப்படும் விதமாக, “ஒரு தாய் நேசிக்கிறார்” என்பது பாரம்பரிய ஜம்ப் பயத்திலிருந்து விலகி, ஒப்பீட்டளவில் இதயத்தைத் தூண்டும் முடிவுக்கு பயமுறுத்துகிறது. மார்னி ஜோடியை நேசிப்பது போலவே, வெவ் ஒரு தாய் உருவமாக இருப்பதை விரும்புகிறார், அவளுடைய நுட்பங்கள் மிகவும் குறைபாடுள்ளவையாக இருந்தாலும் கூட. இந்த கதையில், ஆவி தவறாக புரிந்து கொள்ளப்பட்டு தவறாக வழிநடத்தப்படுகிறது.
டாடாமி: அசல் கதைகள் மற்றும் கோப்பிங் மெக்கானிசங்கள்
டகுமி சைட்டோ இயக்கிய, இந்த ஜப்பானிய கதை டாடாமி பாய் மரபுகளை மையமாகக் கொண்டது, குறிப்பாக ஒரு டாடாமி பாய் அதைப் பயன்படுத்திய அனைத்து மக்களின் நேர்மறை மற்றும் எதிர்மறை உணர்வுகளை உறிஞ்சிவிடும் என்ற கருத்து. ஆரம்பத்தில், மாகோடோ (கசுகி கிடாமுரா) என்ற பத்திரிகையாளர் ஒரு கைவிடப்பட்ட வீட்டில் புகைப்படங்களை எடுக்கிறார், பின்னர் அது ஒரு குற்றச் சம்பவம் என்று தெரியவந்துள்ளது. ஷினோமியா குடும்ப படுகொலை என்று அழைக்கப்படும் ஒரு வழக்கால் அவர் வெறித்தனமாக உணர்கிறார், ஆனால் ஏன் என்று அவருக்குத் தெரியவில்லை; தனது தந்தை இப்போது காலமானார் என்பதையும் மாகோடோ அறிகிறார்.
வீட்டிற்கு திரும்பி வந்ததும், அவர் தனது தாயுடன் மீண்டும் இணைகிறார், மாகோடோ காது கேளாதவர் என்பது தெரியவந்துள்ளது. அவர் வீட்டில் பேய் நினைவுகளை அனுபவிக்கிறார், மற்றும் ஒரு இரத்தக்களரி டாட்டாமி பாய் கண்டுபிடிப்பு அவரை ஒரு ரகசிய அறைக்கு அழைத்துச் செல்கிறது, அதே போல் கடந்த காலமும். மாகோடோவின் தாயார், யோஷிகோ (மிசுசு கண்ணோ), அவரது மைத்துனரும் அவரது மாமாவும் (உண்மையில் அவரது உயிரியல் தந்தை) கோஜி (ஷிமா ஒனிஷி) பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஒரு பரம்பரை தகராறில் கொல்லப்பட்டார் என்றும், அவர் கருதப்பட்ட தந்தை (ஆனால் உண்மையான மாமா), சுகாசா (டெய்சுக் குரோடா), அனுபவத்திலிருந்து முழுமையாக மீளவில்லை. உண்மையில், அவர் மீண்டும் ஒருபோதும் சிரிக்கவில்லை. திடீரென்று, தகவல்களின் அவசரம் காது கேளாத பத்திரிகையாளரை ஒடுக்கப்பட்ட நினைவகத்தை நினைவில் கொள்ள வழிவகுக்கிறது: அவர் ஷினோமியா குடும்ப படுகொலையில் இருந்து தப்பித்து பின்னர் கடத்தப்பட்டார், உளவியல் அதிர்ச்சி அவரது காது கேளாமைக்கு காரணமாக இருந்தது. இறுதியில்,டாடாமி பாய் மாகோடோவின் "அம்மாவை" உறிஞ்சி, அவர் தனது கேமரா படத்தை அப்புறப்படுத்துகிறார்.
ஒட்டுமொத்தமாக, நாட்டுப்புறவியலின் “டாடாமி” புள்ளிகளை ஃப்ளாஷ்பேக் மாண்டேஜ்கள் மற்றும் காட்சி தடயங்களுடன் திறம்பட இணைக்கிறது, ஆனால் இது கதை விளக்கத்தில் கனமானது. "ஒரு தாயின் அன்பை" போலவே, இயக்குனர் வரலாற்று அம்சங்களையும், கதாநாயகன் தனது நினைவுகளுடன் ஏன் போராடுகிறார் என்பதையும் விரிவாக்குவதற்கான காட்சிகளை மறுபரிசீலனை செய்கிறார். இந்த பிரிவு அதிக எழுத்து ஆழத்துடன் மேம்பட்டிருக்க முடியும் என்றாலும், இது டாடாமி பாய் கருத்துக்கு உண்மையாகவே இருக்கும், மேலும் கடந்த காலம் எவ்வாறு நிகழ்காலத்தை தெரிவிக்கிறது. பல வருடங்களுக்குப் பிறகு ஏன் ஒரு இரத்தக்களரி டாடாமி பாய் வைக்கப்பட்டுள்ளது என்று பார்வையாளர்கள் ஆச்சரியப்படலாம், ஆனால் அந்த சதி புள்ளிகள் தாயின் பெருமை மற்றும் உந்துதல்களுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளன. வாழ்க்கை அவளைக் கையாண்ட அட்டைகளை அவளால் கையாள முடியவில்லை, எனவே அவள் சமாளிக்கும் பொறிமுறையாக தனது யதார்த்தத்தை கையாண்டாள். மாகோடோவைப் பொறுத்தவரை, அவர் உண்மையை ஏற்றுக்கொண்டு முன்னேறுகிறார்.
பக்கம் 2 இன் 3: யாரும் & பாப்
1 2 3